Realna stopa procentowa to oprocentowanie pomniejszone o inflację. Realną stopę procentową wylicza się według specjalnego wzoru, ale w uproszczeniu można przyjąć, że od nominalnego oprocentowania trzeba odjąć inflację. Oprocentowanie naszego depozytu złożonego rok temu w banku wynosiło na przykład dwa procent. To było jego nominalne oprocentowanie. W sytuacji gdy mamy deflację i ceny w ciągu roku zmniejszyły się o 0,5 proc., realna stopa procentowa naszego depozytu wyniosła 2,5 proc. (a licząc dokładnie według wzoru nieco ponad 2,51 proc.). Gdybyśmy jednak złożyli depozyt na 2 proc., a ceny wzrosłyby o 1 proc., nasza realna stopa procentowa wyniosłaby także 1 proc. (dokładnie 0,99 proc.). Tak samo liczymy realną stopę procentową w przypadku kredytów. Może się zdarzyć, że realna stopa procentowa jest ujemna, to znaczy oprocentowanie nominalne jest niższe od inflacji. Taka sytuacja motywuje do szybkiego wydawania pieniędzy, a nie do oszczędzania. Gdy realna stopa procentowa jest wysoka – zachęca żeby oszczędzać.

WIBOR (Warsaw Interbank Offered Rate) jest to stopa oprocentowania pożyczek w złotych, jakich banki udzielają sobie nawzajem na rynku w Warszawie. Transakcje pożyczkami na rynku międzybankowym wynikają z tego, że niektóre banki mają nadmiar płynności (czyli po prostu za dużo gotówki), a inne widzą okazję do zarobienia na pożyczonych od nich pieniądzach w określonym terminie. Stopa ta nazywa się referencyjną, bo oznacza najniższy koszt pozyskania pieniądza przez bank od innych banków. Wartość WIBOR jest określana codziennie o godzinie 11.00 na podstawie ofert przedstawianych przez banki nawzajem sobie. WIBOR jest ustalana dla terminów od jednego dnia (a dziś do jutra, czyli overnight) do jednego roku. Wysokość WIBOR jest podstawą oprocentowania wszystkich kredytów ze stopą zmienną. Do większych zmian stopy WIBOR dochodzi wtedy, gdy rynek oczekuje zmiany oficjalnych stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego. Z kolei zmiany wartości WIBOR wpływają na zmiany oprocentowania kredytów.